In het herfstnummer van het Berichtenblad van het jubileumjaar 1995 vertelt onze erevoorzitter Louis Janssens hoe de ” Senioren-Klub” van K.A.V.A. ontstond. 

Voor de jongere senioren, maar ook voor de ouderen , die er heerlijke herinneringen aan overhouden, hernemen we die tekst. 

“Reeds enkele jaren vóór hij zelf op rust ging liep Louis Janssens met de idee op zak enkele apothekers-op-rust bijeen te brengen in een vaste groep, ze regelmatig te laten vergaderen en met hen allerlei uitstappen op het getouw te zetten. 

In juli 1985 besprak hij zijn plannen met Guy De Munck, voorzitter van de beroepsvereniging van de apothekers uit de regio Antwerpen. Deze deelde hem mee dat Willy Herreman, oud-secretaris van de beroepsvereniging gelijkaardige plannen koesterde. Waarom niet samenwerken? Het gevolg was dat Willy, met Fred Van Reeth in zijn spoor, en Louis op een afgesproken morgen op het bureau van Guy De Munck bijeenkwamen. Dit betekende de geboorte van het “Triumviraat”, zoals de stichters zich later noemden. 

Een precies programma was er nog wel niet. Willy dacht aan ludieke activiteiten, Louis stond een meer socio-culturele werking voor. Besloten werd een schrijven te richten aan de collegae waarvan bekend was dat zij op pensioen waren en waarvan de adressen ter beschikking lagen. In afwachting van een eerste vergadering zou een voorlopig programma uitgedokterd worden om aan de aanwezigen ter goedkeuring voor te leggen en dit in de door Guy De Munck aangeboden Boris Bruszaal van de vereniging. 

En ja, daar waren zij dan op die bewuste woensdagnamiddag in de maand augustus 1985, apothekers en echtgenoten, 53 in totaal. 

Het triumviraat stelde voor, na een hartelijke verwelkoming, een club op te richten- Willy had er reeds een naam voor bedacht- de SENIOREN-KLUB van K.A.V.A.. Het voorstel om elke derde woensdag van de maand bijeen te komen droeg de algemene goedkeuring weg. Er werd medegedeeld dat de bijeenkomsten ontspannen zouden zijn, dat er culturele uitstappen zouden volgen en dat het sociaal aspect zou vervat zitten in het bijeenkomen zelf, waaruit vriendschap en het elkaar steun verlenen als vanzelf zouden volgen. 

Ziekenbezoek werd in het vooruitzicht gesteld. 

Belangrijk was dat de echtgenoten-niet-apothekers volwaardig lid zouden zijn. Uit het succes van de volgende bijeenkomsten zou moeten blijken of het al dan niet verder zetten zin had. Zo ja, zou na nieuwjaar definitief met de Club van wal gestoken worden met het verzoek een bijdrage van 300 fr als lidgeld te storten. Tot slot werd een vragenlijst rondgedeeld om de grootste gemene deler van ieders voorkeur aan de weet te komen. “ 

We zijn nu nog eens 15 jaar verder, en we mogen trots zijn op onze SENIORENCLUB KAVA en zijn werking.