Op zaterdag 8 februari 2025 werden we verwelkomd door de organisatoren, Alberte en Chris, en door de onvolprezen gids Richard, en vertrokken stipt om 8u30 aan parking Den Brandt voor onze jaarlijkse winteruitstap en vogelspotting.

Vanop de hogere zitplaatsen op de bus was het zicht op de Oosterweelwerken al een eerste meevaller…

Langs de magazijnen van de Tabaknatie in Verrebroek en vooraleer we in het dorp van Kieldrecht komen houden we halt bij het iconische Boothuis aan het natuurgebied De Grote Geule. Het was in de jaren 1940 het vakantieverblijf van een rijke lokale familie die was geëmigreerd naar de Verenigde Staten.

In 2003 werd Natuurpunt eigenaar en samen met de gemeente Beveren en een groep vrijwilligers werd het de laatste jaren gerenoveerd en omgebouwd tot info- en uitkijkpunt, met vogelkijkwand.

Via Kieldrecht komen we in Nieuw Namen waar de Belgisch-Nederlandse grens midden door het dorp loopt, weliswaar nog te vroeg om de tulpenvelden in bloei te zien. Richard wist te vertellen dat door uitputting van de grond op de Nederlandse kant meer en meer tulpenvelden verschijnen over de grens, in Kieldrecht dus.

Samen met de tulpenvelden zijn de vele laagstamfruitbomen daar een extra reden om in de bloeiperiode deze omgeving met de fiets te bezoeken.

De busrit wordt intussen door Richard volgepraat met de geschiedenis en de invloed

van de Arenberghs en de de Lignes op deze omgeving en ook in grote delen van Europa .

Eerste halte bij ’t Schor, paviljoen aan de Schelde, bij de bocht van Bath, voor een koffie met bolus en een open zicht tot in Antwerpen…

Terug op de bus richting Emmadorp (ontstaan na de indijking van de Koningin Emmapolder) en Het Verdronken Land van Saeftinghe (met 3580 hectare het grootste brakwaterschor van Europa) waar we ons wel moeten beperken tot een wandeling op het plankierpad. Begrijpelijk als we de diepe slikken en geulen zien en horen dat een wandeling naar de Schelde van hieruit (heen en terug) ongeveer 6 uur duurt  (exact te tijd tussen hoog- en laag water) en dus alleen onder begeleiding van een bekwame en fysieksterke gids te ondernemen!

Richard onderhoudt ons moeiteloos met verhalen over de wisseling van de culturen en de ondergrond in de loop van de eeuwen en, recent, de invloed van PFAS op de toekomst van dit gebied en op die van een aantal schapen- en veeboeren wiens dieren hier voor de begrazing zorgden en door de verhoogde PFAS-concentratie in het bloed zowel voor de slacht als voor de fok waardeloos worden.   

Over de evolutie van het landbouwersberoep in de polders en de sturing die zij meekrijgen vanuit de overheid (in dit geval de Nederlandse) krijgen we na de lekkere ‘Boer-gondische’ lunch op de Mariahoeve meer uitleg van de boerin-bedrijfsleider van deze boeiende onderneming.

Een onderneming die naast het bewerken voor eigen rekening van 1400 (!) hectare ook aan loonwerken doet met een gigantisch machinepark, maar ook het toerisme tracht aan te trekken met een eet-en drinkgelegenheid, mooi terras, de Zonnetrein en de binnendijkse kweek van zeegroenten (zeekraal, zeekool, lamsoor en zilte aardappelen) o.a. voor verschillende sterrenrestaurants.

Na de middag, en met een weldoend zonnetje op de rug, was het tijd voor een wandeling op de dijk en vogelspotting met onze speciale gids ter zake, Marc Buysse, bioloog, historicus, maar ook vogelringer.

Ondanks het feit dat er op dat moment weinig vogels te spotten vielen kon Marc Buysse ons moeiteloos onderhouden hoe ze vogels vangen en ringen, de (onderling) moeilijke integratie van Noorse en Poolse ganzen (niets menselijks is de dieren vreemd) en de nieuwe te verwachten attractie in de Westerschelde:

In de voormalige Hedwigepolder, onderdeel van het Grenspark Groot Saeftinghe, wordt de Panoramaheuvel aangelegd met grond die vrijkomt bij de graafwerkzaamheden in het Hedwige-Prosperproject. Op die heuvel (30m boven de waterlijn) komt een toren met oa een bezoekerscentrum, restaurant, verblijfsaccommodatie, expositieruimte en op de hoogste verdieping een Panoramaterras.

Dit is straks de plek om het grenspark en landschap te beleven. Deze toren vervangt ook de oude radartoren die nu nog in het Verdronken Land van Saeftinghe staat om het scheepvaartverkeer op de Westerschelde te begeleiden.

Afsluitend zakken we af naar één van de oudste kroegen uit de buurt, Den Angeluus, recht tegenover de Engelbertuskerk en de pastorie in Prosperdorp,

min of meer buiten de bewoonde wereld, voor een gezellige afsluiter van de uiterst aangename en interessante uitstap.

‘Tournée minerale’ is hier nog niet gekend.

Bedankt Alberte en Chris!!!

Lieve en Luc